Ο οικισμός έχει 857 κατοίκους και από το 1998 – 2010 υπήρξε η έδρα του ομώνυμου Καποδιστριακού Δήμου. Η γεωγραφική του θέση στους πρόποδες του όρους Βέρνο (Βίτσι), καθώς και το πλούσιο υδάτινο περιβάλλον γύρω από τον οικισμό συνιστούν ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας, που αποτελεί και τη βασική ενασχόληση των κατοίκων του Αετού.

Τα σποραδικά αρχαιολογικά δεδομένα πιστοποιούν την ανθρώπινη παρουσία στον Αετό από τους προϊστορικούς χρόνους και συγκεκριμένα την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, περίοδο στην οποία χρονολογούνται οι ταφές που έχουν αποκαλυφθεί στις παρυφές του οικισμού, ενώ στο λόφο πάνω από το χωριό σώζονται και λείψανα οχυρωματικού περιβόλου των μεσαιωνικών χρόνων. Αξιόλογα νεότερα μνημεία του Αετού είναι ο ναός του Αγ. Γεωργίου (κατά την τοπική παράδοση κτίστηκε το 1845-6) και η Μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ (1892). Έναν χώρο ιδιαίτερης ιστορικής μνήμης για τους κατοίκους της περιοχής αποτελεί και το μνημείο προς τιμήν των πεσόντων πατριωτών κατά τη διάρκεια μάχης με τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Τα τελευταία χρόνια στον Αετό έχουν δημιουργηθεί αρκετές νέες υποδομές εστίασης και φιλοξενίας ικανές να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της Γιορτής της Πιπεριάς τον Αύγουστο, στο πανηγύρι της γιορτής των Ταξιαρχών στις 8 Νοεμβρίου και στο άναμμα της μεγάλης φωτιάς στις 23 Δεκεμβρίου.

Στον Αετό βρίσκεται και ο πλήρως εξοπλισμένος  Κτηνιατρικός Σταθμός Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας, μία από τις πολλές υποδομές περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος της οργάνωσης ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ.